Unconused یک بار یک رمز و راز روانشناختی جذب کننده است، طنز خشن از فرقه هنر و مطالعه شخصیت خیره کننده یک مرد که زندگی عمومی او را فراتر از کنترل او تسریع شده است.
رایدر، پیانیست مشهور، وارد یک شهر اروپای مرکزی می شود که نمیتواند برای کنسرتی که می تواند به یاد داشته با قبول دادن آن را شناسایی نکند. اما پس از آنکه او با چشم انداز وحشتناک و غم انگیز - و همیشه عجیب و غمگینی به عنوان یک رویا ممکن است می گذرد - او به طور پیوسته متوجه می شود که او در معرض مهم ترین عملکرد زندگی خود است.
Ishiguros مطالعات فوق العاده و اصلی از یک مرد که زندگی خود را فراتر از کنترل خود را تسریع شده است در انتشار توسط مفتی، انحراف - و بالاترین ستایش دیده شد.
خرید کتاب تسلی ناپذیر
جستجوی کتاب تسلی ناپذیر در گودریدز
معرفی کتاب تسلی ناپذیر از نگاه کاربران
این یک رمان خوب و محکم در همان زمان است. زمان و غلظت طول می کشد، اما ارزش دیدن لیست خواندن شما را دارد.
مشاهده لینک اصلی
رایدر وارد شهر می شود و به یک هتل می آید و آماده است تا در آن ثبت نام کند. این آخرین چیزی است که در \"The Unconsoled\" اتفاق می افتد. روایت Ishiguros به تدریج به چیزی غیر از واقعیت فرود می آید. اول، ظریف آن: Ryder به نظر می رسد عجیب و غریب صبور به عنوان دستشویی هتل می دهد یک تلنگر گسترده در مورد خود و احترام (یا عدم آن) به حرفه او داده شده است. به نظر می رسد که زمان به نظر می رسد که متناسب با آن حرکت می کند، به عنوان شخصیت هایی که نگرانی ها تنها به تصورات مرکزی مربوط می شود (که قطعا باید تا به حال در حال توسعه است) به طور جدی در مورد زندگی آنها توضیح داده شود. رایدر تلاش می کند تا در طول روز خود به صورت خطی حرکت کند - پس از همه، یک شخص بسیار مهم، مشهور حتی در شهر برای آماده سازی برای سخنرانی و عملکرد بسیار مهم است - اما انحراف توجه به انفصال در برابر مانع، به عنوان شب و روز در حال چرخش است. همانطور که رایدر مردم و رویدادهای اطرافش را تجربه می کند، عمدتا در حال چرخش است، روایت احساس آرامش می کند. به طرز شگفت آور، در واقع. Ishiguro احساس احساس آرامش را که در آن ما می دانیم باید جایی داشته باشیم، انجام می دهیم، اما هیچ راهی مستقیم بین اینجا و آنجا وجود ندارد، ما نمی توانیم به نظر برسیم، و به نظر نمی رسد که ذهن ما را در آن نگه دارد ... من انتظار داشتم که صبر و شکیبایی خود را با The Unconsoled از دست بدهم - پس از همه، چه مقدار از این غیر واقعی ممکن است قبل از اینکه اشتیاق خاصی برای رسم خطی، حس پیشرفت، شخصیت اصلی ما انجام شود، به جای آنکه انجام کارها را انجام دهد به او؟ با این حال من خودم را از این کتاب لذت بردم. من نمی ترسم بدانم که چه اهداف نویسندگان چه بود، اما در پایان من در این جهان پر از مردم و زندگی زندگی متقابل، هر یک از ما با توجه به منافع خود، خواسته ها و هوس ها حرکت می کند. اگر ما تمام انگیزه های داخلی خود را بر روی آستین هایمان بپوشیم، و آنها را به اندازه ای توضیح دادیم؟ اگر کسی این کار را انجام دهد، به استثنای یک بازدیدکننده فقیر از یک مکان دور، در همان زمان، Ishiguro، به نظر می رسید مدیتیشن در مورد ماهیت شهرت و مشهور داشته باشد. واقعیت Ryders و طبیعت او به نظر می رسد قابل تغییر، تعریف شده توسط پیش پیش بینی از کسانی که در اطراف او، با هر برخورد جدید تغییر می کند. اما ریدر چی را درک می کند اما ادراک عمومی مرد است؟ چرخاندن، رویایی، ناامید کننده و در نهایت، به طرز عجیبی پاداش می دهد.
مشاهده لینک اصلی
این رمان عظیم بقیه کتابهای اسحاقورو را مانند یک سیاره ی قرمز غول پیکر، با فضای گازی و کشش گرانشی خود، مدار می کند. او طولانی ترین، کارآمد ترین و بی همتایانه ترین کار خود است و جنبه های خاصی از حساسیت او را به افراطی های خود تحمیل می کند. جایی که کتاب های قبلیش ماشین آلات سازگار بود که دقیقا خواننده را از طریق شیوه های عاطفی پیش از آن قرار داده است، The Unconsoled یک جهش شجاع به نامعلوم است. این رمان رؤیایی یک عمل بی ثباتی است. آیا ما قصد داشتیم راوی را به عنوان یک قهرمان یا پاشنه خودخواهانه به عنوان یک مجموعه قرار دهیم؟ چرا نمی شناختش همسرش را تا زمانی که خود را معرفی کند؟ ما چه می خواهیم از شهر بسازیم که وانمود کند که او را نمی شناسد (و بالعکس) حتی اگر در آنجا زندگی کند؟ و غیره به طور کامل توسط منطق رویای و تغییرات ناگهانی چشم انداز، Ishiguro به ارمغان می آورد برخی از اصول عملی کافکا و آنها را به یک نوع عجیب و غریب صفحه تکان دهنده است. آن پر از مجموعه های شگفت انگیز، چشمک می زند از طنز slaptyck ظالمانه، مجموعه ای از تنظیمات عجیب و غریب، و یک روایت است که بازی مانند یک نسخه کابوس راه کار خود را از طریق سطوح مختلف یک بازی ویدئویی بازی می کند. در نهایت، از نظر احساسی، ویرانگر است، حتی بیشتر از معابد و آشکارا دستکاری بیشتر از روز.
مشاهده لینک اصلی
من واقعا آرزو دارم که این کتاب را به پایان برسانم، اما من دیگر نمی توانم آن را تحمل کنم! به عنوان یک خواننده جدید Ishiguro، من هر چند اجازه ملاقات را، زمانی که ما یک پسر یا خواهر و یا هنرمند از جهان شناور در یک ماه، خوردیم، اما این کتاب بسیار عمیق ناامید کننده است، من خودم را کشف کل فصل در تلاش برای جلوگیری از بی پایان گفتگو. در حالی که می توانم برخی از افرادی که این کتاب را دوست دارند را فهمیدم، محو شدن مداوم من را دیوانه کرد و احساس کرد که Ishiguro به طور عمدی غیرممکن است تا ثابت کند که چگونه او هوشمندانه است. شخصیت ها واقعا خوب نوشته شده بودند (در آن عناصر مورد علاقه و نفرت از آنها بود) و من واقعا لذت بردن از نکات گاه به گاه در Ryders معیوب حافظه / حالت خواب، اما من فقط احساس کتاب ممکن است 300 صفحه کوتاهتر از آن بود . به طور کلی، من توصیف اسحاقوروس را از افراد و اماکن دوست داشتم، اما این کتاب بیشتر برای افرادی است که تحمل بیشتری برای گفتگوهای بی نظیر و بی نظیر نسبت به من دارند. این احساس بیشتر شبیه به خواندن یک راشیدی، مکیوان یا ویلیام بود، در حالی که فقط تلاش میکرد تا اثبات کنم که نویسنده هوشمندانه من، با هدف عمدی مبهم است، که شخصا بسیار آزار دهنده است. اگر من هر یک از این افراد را در یک مهمانی ملاقات کردم، من به همان اندازه که ممکن بود به نزدیکترین نوار می رفتم تا فقط از dronings های شگفت انگیز من گریخت ...
مشاهده لینک اصلی
کتاب شگفت انگیز! قابل توجه به این واقعیت شخصیت سرب (و مخاطب) هیچ نظری ندارند که او، جایی که او است، یا آنچه که انجام می دهد - در هر نقطه از طریق رمان. به نحوی آن یک رمان ضد خشونت آمیز است. اگر چه مشخص است که Ishiguro کتاب را با دقت و عمدا ایجاد هرج و مرج از هرج و مرج، تلاش برای تشخیص و یا قطعه با هم یک روایت معقول از حوادث و شخصیت ها کاملا در برابر ایده کتاب، و اگر شما سعی می کنید متن را در آن را بخوانید راه، خیلی به احتمال زیاد شکست خواهد خورد. من می توانم در مورد آن چیزی را ناامید کننده درک کنم، اما برای من متن درباره ایجاد یک تجربه خواندن است که برای شما باز است، اگر شما آن را می خواهید، تا زمانی که شما مایل به تعلیق هر پیش فرض در مورد آنچه رمان است یا نمی خواهد مثل اینکه شاید بخواهید داستان را بعنوان مجموعه خاصی از علت و اثراتی که در صفحه قرار داده شده است را درک نکنید، اما هنوز می توانید آن را به عنوان یک تجربه مشابه، اما به طور کامل معادل تجربه گوش دادن به موسیقی غیرواقعی با مقادیر بالای ترکیب. به علاوه، این رمان نشان می دهد که مغز انسان به خاطر روش های متعارف به یاد نمی آورد و یا چیزها را تجربه نمی کند. حافظه و تفکر و ادراکات ما تمایل به همدردی، تغییر و گذرا بودن، کاملا منطقی نیستند. شما یک چیز را می بینید و به طور ناگهانی دیگری را به یاد می آورید، اما مشخص نیست که چطور دو چیز مرتبط هستند. چیزی در دید، اما شما چیز دیگری را ببینید. خاطرات با زمان اشتباه گرفته می شوند، و چیزهایی که فکر می کنید اتفاق می افتد خاطراتی است که مطمئنا واقعا اتفاق می افتد. من در برابر یک رمان است که برخی از سرگرم کننده با اذعان به این که گونه های کاملا تصور غلط گونه است. به طور کلی پیشنهاد می کند که قهرمان ممکن است یک پیانیست کنسرت در یک تور در وین باشد، اما من شخصا این نگرش را قبول می کنم که کل رمان این است که شما تشویق می کنید فکر کنید که او هم در همه جا و هم در هیچ جا وجود ندارد - و هر دو شخصیت و هیچ کس نیست .
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب تسلی ناپذیر
خرید کتاب تسلی ناپذیر
جستجوی کتاب تسلی ناپذیر در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
رایدر وارد شهر می شود و به یک هتل می آید و آماده است تا در آن ثبت نام کند. این آخرین چیزی است که در \"The Unconsoled\" اتفاق می افتد. روایت Ishiguros به تدریج به چیزی غیر از واقعیت فرود می آید. اول، ظریف آن: Ryder به نظر می رسد عجیب و غریب صبور به عنوان دستشویی هتل می دهد یک تلنگر گسترده در مورد خود و احترام (یا عدم آن) به حرفه او داده شده است. به نظر می رسد که زمان به نظر می رسد که متناسب با آن حرکت می کند، به عنوان شخصیت هایی که نگرانی ها تنها به تصورات مرکزی مربوط می شود (که قطعا باید تا به حال در حال توسعه است) به طور جدی در مورد زندگی آنها توضیح داده شود. رایدر تلاش می کند تا در طول روز خود به صورت خطی حرکت کند - پس از همه، یک شخص بسیار مهم، مشهور حتی در شهر برای آماده سازی برای سخنرانی و عملکرد بسیار مهم است - اما انحراف توجه به انفصال در برابر مانع، به عنوان شب و روز در حال چرخش است. همانطور که رایدر مردم و رویدادهای اطرافش را تجربه می کند، عمدتا در حال چرخش است، روایت احساس آرامش می کند. به طرز شگفت آور، در واقع. Ishiguro احساس احساس آرامش را که در آن ما می دانیم باید جایی داشته باشیم، انجام می دهیم، اما هیچ راهی مستقیم بین اینجا و آنجا وجود ندارد، ما نمی توانیم به نظر برسیم، و به نظر نمی رسد که ذهن ما را در آن نگه دارد ... من انتظار داشتم که صبر و شکیبایی خود را با The Unconsoled از دست بدهم - پس از همه، چه مقدار از این غیر واقعی ممکن است قبل از اینکه اشتیاق خاصی برای رسم خطی، حس پیشرفت، شخصیت اصلی ما انجام شود، به جای آنکه انجام کارها را انجام دهد به او؟ با این حال من خودم را از این کتاب لذت بردم. من نمی ترسم بدانم که چه اهداف نویسندگان چه بود، اما در پایان من در این جهان پر از مردم و زندگی زندگی متقابل، هر یک از ما با توجه به منافع خود، خواسته ها و هوس ها حرکت می کند. اگر ما تمام انگیزه های داخلی خود را بر روی آستین هایمان بپوشیم، و آنها را به اندازه ای توضیح دادیم؟ اگر کسی این کار را انجام دهد، به استثنای یک بازدیدکننده فقیر از یک مکان دور، در همان زمان، Ishiguro، به نظر می رسید مدیتیشن در مورد ماهیت شهرت و مشهور داشته باشد. واقعیت Ryders و طبیعت او به نظر می رسد قابل تغییر، تعریف شده توسط پیش پیش بینی از کسانی که در اطراف او، با هر برخورد جدید تغییر می کند. اما ریدر چی را درک می کند اما ادراک عمومی مرد است؟ چرخاندن، رویایی، ناامید کننده و در نهایت، به طرز عجیبی پاداش می دهد.
مشاهده لینک اصلی
این رمان عظیم بقیه کتابهای اسحاقورو را مانند یک سیاره ی قرمز غول پیکر، با فضای گازی و کشش گرانشی خود، مدار می کند. او طولانی ترین، کارآمد ترین و بی همتایانه ترین کار خود است و جنبه های خاصی از حساسیت او را به افراطی های خود تحمیل می کند. جایی که کتاب های قبلیش ماشین آلات سازگار بود که دقیقا خواننده را از طریق شیوه های عاطفی پیش از آن قرار داده است، The Unconsoled یک جهش شجاع به نامعلوم است. این رمان رؤیایی یک عمل بی ثباتی است. آیا ما قصد داشتیم راوی را به عنوان یک قهرمان یا پاشنه خودخواهانه به عنوان یک مجموعه قرار دهیم؟ چرا نمی شناختش همسرش را تا زمانی که خود را معرفی کند؟ ما چه می خواهیم از شهر بسازیم که وانمود کند که او را نمی شناسد (و بالعکس) حتی اگر در آنجا زندگی کند؟ و غیره به طور کامل توسط منطق رویای و تغییرات ناگهانی چشم انداز، Ishiguro به ارمغان می آورد برخی از اصول عملی کافکا و آنها را به یک نوع عجیب و غریب صفحه تکان دهنده است. آن پر از مجموعه های شگفت انگیز، چشمک می زند از طنز slaptyck ظالمانه، مجموعه ای از تنظیمات عجیب و غریب، و یک روایت است که بازی مانند یک نسخه کابوس راه کار خود را از طریق سطوح مختلف یک بازی ویدئویی بازی می کند. در نهایت، از نظر احساسی، ویرانگر است، حتی بیشتر از معابد و آشکارا دستکاری بیشتر از روز.
مشاهده لینک اصلی
من واقعا آرزو دارم که این کتاب را به پایان برسانم، اما من دیگر نمی توانم آن را تحمل کنم! به عنوان یک خواننده جدید Ishiguro، من هر چند اجازه ملاقات را، زمانی که ما یک پسر یا خواهر و یا هنرمند از جهان شناور در یک ماه، خوردیم، اما این کتاب بسیار عمیق ناامید کننده است، من خودم را کشف کل فصل در تلاش برای جلوگیری از بی پایان گفتگو. در حالی که می توانم برخی از افرادی که این کتاب را دوست دارند را فهمیدم، محو شدن مداوم من را دیوانه کرد و احساس کرد که Ishiguro به طور عمدی غیرممکن است تا ثابت کند که چگونه او هوشمندانه است. شخصیت ها واقعا خوب نوشته شده بودند (در آن عناصر مورد علاقه و نفرت از آنها بود) و من واقعا لذت بردن از نکات گاه به گاه در Ryders معیوب حافظه / حالت خواب، اما من فقط احساس کتاب ممکن است 300 صفحه کوتاهتر از آن بود . به طور کلی، من توصیف اسحاقوروس را از افراد و اماکن دوست داشتم، اما این کتاب بیشتر برای افرادی است که تحمل بیشتری برای گفتگوهای بی نظیر و بی نظیر نسبت به من دارند. این احساس بیشتر شبیه به خواندن یک راشیدی، مکیوان یا ویلیام بود، در حالی که فقط تلاش میکرد تا اثبات کنم که نویسنده هوشمندانه من، با هدف عمدی مبهم است، که شخصا بسیار آزار دهنده است. اگر من هر یک از این افراد را در یک مهمانی ملاقات کردم، من به همان اندازه که ممکن بود به نزدیکترین نوار می رفتم تا فقط از dronings های شگفت انگیز من گریخت ...
مشاهده لینک اصلی
کتاب شگفت انگیز! قابل توجه به این واقعیت شخصیت سرب (و مخاطب) هیچ نظری ندارند که او، جایی که او است، یا آنچه که انجام می دهد - در هر نقطه از طریق رمان. به نحوی آن یک رمان ضد خشونت آمیز است. اگر چه مشخص است که Ishiguro کتاب را با دقت و عمدا ایجاد هرج و مرج از هرج و مرج، تلاش برای تشخیص و یا قطعه با هم یک روایت معقول از حوادث و شخصیت ها کاملا در برابر ایده کتاب، و اگر شما سعی می کنید متن را در آن را بخوانید راه، خیلی به احتمال زیاد شکست خواهد خورد. من می توانم در مورد آن چیزی را ناامید کننده درک کنم، اما برای من متن درباره ایجاد یک تجربه خواندن است که برای شما باز است، اگر شما آن را می خواهید، تا زمانی که شما مایل به تعلیق هر پیش فرض در مورد آنچه رمان است یا نمی خواهد مثل اینکه شاید بخواهید داستان را بعنوان مجموعه خاصی از علت و اثراتی که در صفحه قرار داده شده است را درک نکنید، اما هنوز می توانید آن را به عنوان یک تجربه مشابه، اما به طور کامل معادل تجربه گوش دادن به موسیقی غیرواقعی با مقادیر بالای ترکیب. به علاوه، این رمان نشان می دهد که مغز انسان به خاطر روش های متعارف به یاد نمی آورد و یا چیزها را تجربه نمی کند. حافظه و تفکر و ادراکات ما تمایل به همدردی، تغییر و گذرا بودن، کاملا منطقی نیستند. شما یک چیز را می بینید و به طور ناگهانی دیگری را به یاد می آورید، اما مشخص نیست که چطور دو چیز مرتبط هستند. چیزی در دید، اما شما چیز دیگری را ببینید. خاطرات با زمان اشتباه گرفته می شوند، و چیزهایی که فکر می کنید اتفاق می افتد خاطراتی است که مطمئنا واقعا اتفاق می افتد. من در برابر یک رمان است که برخی از سرگرم کننده با اذعان به این که گونه های کاملا تصور غلط گونه است. به طور کلی پیشنهاد می کند که قهرمان ممکن است یک پیانیست کنسرت در یک تور در وین باشد، اما من شخصا این نگرش را قبول می کنم که کل رمان این است که شما تشویق می کنید فکر کنید که او هم در همه جا و هم در هیچ جا وجود ندارد - و هر دو شخصیت و هیچ کس نیست .
مشاهده لینک اصلی